باسمه تعالی:
خدمت برادر عزیز آقای بدیعی.
سلام علیکم:
ضمن تشکر از لطف‌تان نسبت به کتاب «شاگرد پروری» استاد عابدینی؛ عرایضی را تقدیم می‌کنم:
۱. طرح این موضوع که استاد می‌فرمایند: «شاگردان انسان، امتداد و بسط حقیقی استادشان می‌باشند»، نکته بسیار ارزشمندی است. هم از آن جهت که خود استاد با چنین منظری، حضور خود را نسبت به شاگردش، حضوری گسترده می‌یابد و هم شاگرد متوجه می‌شود نسبتی وجودی با استاد خود دارد که این فراسوی رابطه مفهومی با مطالبی است که استاد در اختیار او گذارده است.
