«جایگاه تاریخی ولایتعهدی حضرت رضا (ع)»
«تاریخ سخنرانی: ۴ مهرماه ۱۴۰۱»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«جایگاه تاریخی ولایتعهدی حضرت رضا (ع)»
«تاریخ سخنرانی: ۴ مهرماه ۱۴۰۱»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«حضرت محمد (ص) آخرین پیامبر، نماد آخرین انسان»
«تاریخ سخنرانی: ۲ مهرماه ۱۴۰۱»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«اربعین یک مناسک دینی است یا عالم دینی؟»
«گفتگوی تصویری با استاد طاهرزاده در راهپیمایی اربعین»
نگاهی پدیدار شناسانه
به رخداد کربلا
«فایل صوتی صحبتهای استاد طاهرزاده
در برنامة حسینة ایران - شبکة یک سیما»
توجه به غدیر و کارآمدی اسلام در همة ابعاد
«تاریخ سخنرانی: ۱۴۰۱/۰۴/۲۵»
«استاد اصغر طاهرزاده»
غدیر یعنی امکان حضور و ادامة اسلام در عین ظلمات امویان
«تاریخ سخنرانی: ۱۴۰۱/۰۴/۲۳»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا و عبور از تاریخ اموی»
« ۲۷ مرداد - محرم ۱۴۰۰ - گفتگوی شبکة چهار»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا حق الیقین تاریخی و شور ایمانی»
« ۲۶ مرداد - محرم ۱۴۰۰ - هیئت عاشورائیان - قسمت دوم»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا حق الیقین تاریخی و شور ایمانی»
« 24 مرداد - محرم ۱۴۰۰ - هیئت عاشورائیان - قسمت اول»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«نظر به نهضت امام حسین (ع) و تاریخ امروزین ما»
« ۲۳ مرداد - محرم ۱۴۰۰»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«امام حسین (ع) صراطی به سوی بهشت»
«شرح کتاب معاد بازگشت به جدی ترین زندگی» - جلسة شصت و ششم»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«رازهای شب و آخرین شب در کربلا»
«رهیافتی از کتاب فتح خون» - جلسة هفتم - تصویری»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا حضوری ماورای انتخاب عقل محاسبه گر»
«رهیافتی از کتاب فتح خون» - جلسة چهارم - تصویری»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا بستر حیرت عقل و جرئت و عشق»
«رهیافتی از کتاب فتح خون» - جلسة سوم - تصویری»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«نقش اشک و نجات از قلبهای منجمد»
«رهیافتی از کتاب فتح خون» - جلسة دوم - تصویری»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«رهیافتی از کتاب فتح خون»
«تحجر دینی و قتل امام حسین (ع)» - جلسة اول - تصویری»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«کربلا و افق پیش رو در این تاریخ»
«بسم اللّه الرّحمن الرحیم»
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ
وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ
اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
«ما ملت شهادتیم ما ملت امام حسینیم.»
«حاج قاسم سلیمانی»
۱. آنچه مورخان از کربلا نقل کردهاند طوری است که آنها آن رخداد را آینهای نمی دیدند که در آیندهی تاریخ حاضر خواهد بود، ولی ذات آن نهضت و رخداد این چنین بود که بیش از آنکه در زمانهی خود حاضر باشد در آینده حاضر میشد و همان رخداد امروز ما را در کنار همدیگر آورده تا نسبت به آن رخداد تاریخی عملاً فکر کنیم و جایگاه خود را در آن جستجو نماییم زیرا کربلا آینهی حضور قدسی امروز و فردای ما در تاریخ است.
«تحجر، عامل قتل امام حسین (ع)»
کربلا نشان داد که اگر انسانها در ظاهر دین بمانند، آنچنان تنگنظر میشوند که جز خودشان را نمیبینند حتی اگر آن دیگری امامی معصوم باشد. این اوج خودخواهی است که با دین سطحی پیش میآید زیرا به گفتهی شهید آوینی: «دلخوش به نمازی غرابوار و دعایی که بر زبان میگذرد، اما ریشهاش در دل نیست». خداوند اینان را به بلای به قتلرساندن امام معصوم دچار میکند زیرا به گمان خود پشتوانهی آنها دینِ خدا است. در حالیکه به خود و به خدا دروغ میگویند.
«غدیر و تعقل در بستر اسلام، یا تعقل در عرض اسلام»
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً» (مائده/۳)
۱. پس از اِتمام دین باید به عمیقشدن در دین قدم گذاشت و آیهی فوق افقی را در مقابل ما میگذارد تا در دل اِتمام دین از نظر ظاهر، به اِکمال دین از نظر باطن بپردازیم، تا ظاهرگرایان، حجت دینداری محسوب نشوند.
«پیامبران خدا و نظر به آغازِ آغازها»
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ»
ما از رسول خدا «صلواتاللّهعلیهوآله» سخن میگوئیم ولی به حکم «لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ» سخنانمان در مورد همه پیامبران است.
۱. اصلیترین کار رسولان خدا توجه بشریت است به آغازِ آغازها، یعنی آغازِ هستیِ موجودات که همان حضرت حق است و آغاز انسان که وجه امکانی او یا عین ثابتهی او میباشد. زیرا از این طریق، تفکر اصیل به بشر عطا خواهد شد.
«امام حسین (ع) و معنا بخشی به زندگی در این تاریخ»
«قسمت پنجم /۷ مهر ۱۳۹۸»
«امام حسین (ع) و معنا بخشی به زندگی در این تاریخ»
«قسمت چهارم /۶ مهر ۱۳۹۸»
«امام حسین (ع) و معنا بخشی به زندگی در این تاریخ»
«قسمت سوم /5 مهر ۱۳۹۸»
«امام حسین (ع) و معنا بخشی به زندگی در این تاریخ»
«قسمت دوم /۴ مهر ۱۳۹۸»
«امام حسین (ع) و معنا بخشی به زندگی در این تاریخ»
«قسمت اول /۳ مهر ۱۳۹۸»
« خطر تقلیل اشارات حضرت لسان الغیب»
(در پاسخ به انتقادهای مطلب «حافظ و عاشورا»)
با سلام خدمت استاد طاهرزاده عزیزم:
پیرو سوال ۲۴۶۲۸ که از محضر شما شده بود و خاطره ای منصوب به دکتر حسین زرکوب و رابطه عاشورا با غزل شماره ۹۴ دیوان حافظ «زان یار دلنوازم شکریست بی شکایت» را بیان داشته بود. بنده این متن و پاسخ شما را در وبلاگ شخصی خودم قرار دادم. اما کامنتهایی دریافت کردم که صحت این اتفاق را زیر سوال برده بودند. بنده متن این انتقاد را خدمتتان ارسال می کنم و از آنجایی که شما شرح غزلیات حافظ را انجام می دهید و اینکه نظر این کاربر کاملا متفاوت با نظر شماست خواستم جواب این نقد را از زبان شما بشنوم. استاد آیا واقعا منظور حافظ از «زان یار دلنواز» شاه شجاع است و این غزل هیچ ارتباطی با عاشورا ندارد؟ پیشاپیش از پاسخ شما سپاسگزارم. «آرمان بدیعی»
«پاسخ استاد اصغر طاهرزاده»