و چون علی را واگذاشتید...

در حال مطالعه تفسیر المیزان بودم که در ذیل آیات ۱۱ الی ۱۴ سوره نساء به این روایت برخوردم:

از امام صادق (علیه السلام) روایت آورده که فرمود: 

امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود:حمد خدائى را که آنچه مؤ خر است مقدم نداشت و آنچه مقدم بود مؤ خر نداشت.

آنگاه على (علیه السلام) یک دست خود را به دست دیگرش زد و سپس فرمود: 

هان اى امتى که بعد از رحلت پیامبرش دچار حیرت شده اگر مقدم مى داشتید کسى را که خدا مقدمش داشت و مؤخر مى داشتید کسى را که خداى تعالى مؤ خرش داشته و اگر ولایت و وراثت را در جائى قرار مى دادید که خداى تعالى قرارشداده بود هرگز نه بنده خدائى فقیر مى شد و نه سهم الارثى که خدا معین کرده بود کم مى آمد و نه حتى دو نفر در حکم خدا اختلاف مى کردند و نه امت در هیچ امرى از امور تنازع مى نمودند،

ژن ِخوب گل پسر عارف!!!!

 

تو ایران! یک پدیده بوجود آمده به اسم حضرت مستطاب، مدّ ظله، دامت برکاته، قدس سره، حفظه الله تعالی، پسر عارف، که جلوی چشم میلیونها نفر گفته من خوبم! من تکم! من خاصم! من کروموزوم خوبی دارم! که معروف و پولدارم! بقیه خون خوبی تو رگهاشون نیست! گاگولن! دست و پا چلفتی‌اند! من از پدر و مادر خاصی به دنیا اومدم. حالا استاد! شما هی نزار ما بریم سرمون رو بزنیم به دیوار. والا قدیما از روی ریا هم شده صاحب‌منصبان دنیوی تواضع می کردن می گفتن «هذا من فضل ربی» ما کسی نیستیم. ما هیچی نیستیم! شما حدیثی، آیه‌ای، توصیه‌ای، نکته اخلاقی، چیزی ندارید به ما تزریق کنید تا از عصبانیت نریم سرمون رو بزنیم به یه دیوار، رو به آفتاب، نوک تیز، با آجر لفتون؟!

پاسخ استاد طاهرزاده:

شما هم باید با مصرف یک ماده‌ی توهّم‌زا خود را نسبت به این حرف‌ها به گیجی بزنید، وگرنه، نه شخصِ شما بلکه هر آدمی که در هوشیاری باشد به نحوی یا خود را از یک بام بلند به روی زمین پرت می‌‌کند و یا مثل جنابعالی به دنبال دیواری می‌گردد که سر خود را محکم به همان نحوی که شما وصف کردید، بزند.

ما را چه شده است که سیاسیونِ ما چنین گل‌پسرانِ متوهَّمی تربیت کرده‌اند که در روز روشن سخنانی بگویند که احمق‌ترین آدم‌های دنیا هم چنین حرف‌هایی به ندرت می‌زنند!!!؟

وقتی انتخاب مردم بر اساس وجه نفس اماره آنها باشد

 

باید به حکم وظیفه با فعالیت‌های فرهنگی در بستری که انقلاب اسلامی فراهم کرده است تا انسان‌ها سرنوشت خود را خود تعیین کنند، بتوانیم مردم را به آن درجه از بصیرت برسانیم که با انتخاب افراد شایسته مشکلات کشور رفع شود. در هر انتخاباتی افراد شایسته بودند ولی مردم عموماً چوب غفلت‌ها و طمع‌ها و غرب‌زدگی‌هایشان را می‌خورند.

هرکس در گرو آن چیزى است که انتخاب مى‏ کند

استاد اصغر طاهرزاده:

نمى‏ توان زنده بود و حرکتى براى انتخاب‏ کردن زندگى نداشت. زیرا:

«کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهینَة»

هرکس در گرو آن چیزى است که انتخاب مى‏ کند،

پس زنده بودن و انتخاب نکردن محال است،

و انتخاب کردن و مسئول انتخاب‏هاى خود نبودن نیز بى ‏معنا است.