«امام حسین (ع) و راه آیندة ما» (قسمت اول)

 

«امام حسین (ع) و راه آیندة ما»

 

(قسمت اول)

 

«۹ شهریور ۱۳۹۸»

 

«استاد اصغر طاهرزاده»

 

«دانلود سخنرانی شرح متن»

 

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ

عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ

 

۱. با سیطره‌ی اُمویان بر جهان اسلام، آن‌چنان سطحی‌نگری و تنگ‌نظری بر روح و روان جامعه حاکم گشت که سیره و اخلاقِ مقدس‌ترین افراد نادیده گرفته شد. امام حسین (ع) در چنین فضایی، با استقبال از شهادتی که رجحان حریّت بود بر ذلت و رجحان قدسیت بود بر تحجر و ظاهرگرایی، راهی را گشودند و تاریخی را به میان آورند که حضرت سجاد (ع) توانستند در بستر آن تاریخ، محبتِ از دست‌رفته را به جامعه متذکر شوند و فرهنگ خاصی را در نسبت انسان با خدا در دعای «مکارم الاخلاق» به جامعه‌ی اسلامی برگردانند. ^(۱)

راه آینده‌ی ما آن است که

آیا ملک و حکومت بنى امیه را خدا به آنان داد؟

 

 

 

آیا ملک و حکومت بنی امیه را خدا به آنها داد؟

 

در کافى از امام صادق (علیه السلام) روایت آورده که گفت :

حضور آن جناب عرضه داشتم قرآن کریم مى فرماید: 

«قل اللّهم مالک الملک، توتى الملک من تشاء، و تنزع الملک ممن تشاء» 

آیا جز این است که ملک بنى امیه را خدا به آنان داده؟ 

فرمود: 

اینطور که تو فکر کرده اى نیست، خداى عزوجل ملک را به ما داد، ولى بنى امیه از دست ما ربودند، همانطور که خدا به مردى جامه نو مى دهد، ولى چپاولگرى آنرا از دست وى مى رباید، همچنان که نباید گفت خدا به چپاولگر جامه روزى کرده، چون جامه مال او نیست، همینطور نباید گفت خدا به بنى امیه ملک داده است.