کجاست تفکری که سرگرمی نیست؟!
کجاست مأوایی که در این زمانه ی بی پناهی و گریز و ترس، «بتوان» در آن پناه گرفت؟ کجاست تفکّری که سرگرمی نیست؟ کجاست تفکّری که تنها مسکِّنِ وهم، نیست؟ کجاست حقیقت و ذاتش چیست؟ کجاست «آرام - گاهِ» حقیقی؟ غرر آیاتی را که از من روی می گردانند، برایم بفرستید.
پاسخ استاد طاهرزاده:
