«نادر طالب زاده یک «نماد» بود و نه یک «شخصیت»»
«نادر طالب زاده یک «نماد» بود و نه یک «شخصیت»»
«در سوگ نادری که در جایگاه تاریخی خود نادر بود»
«یادداشت استاد اصغر طاهرزاده»
فرزندان انقلاب هر کدام با هویت خاص خود ابعاد نهفته انقلاب را که در آینده انسان‌ها به ظهور می‌آید، در خود آشکار می‌کنند، چه آن‌‌هایی که در دیروزِ تاریخی ما یعنی شهید چمران و سپس حاج قاسم باشند، که هر کدام پدیده‌ای خاص برای نمایش ابعاد نهفته انقلاب اسلامی بودند؛ و چه آقای نادر طالب‌زاده که نماد فهمِ حضور جهانی انقلاب اسلامی بود و به خوبی و خیلی زود متوجه شد این انقلاب اولاً: جایگاه جهانی دارد و ثانیاً: جوابگوی طلب و تقاضای فرهیختگان جهانِ امروزین است و راز فعالیت‌های بین‌المللی و کنفرانس‌های بین‌المللی که توسط آن مرد بزرگ انجام می‌شد را باید در این بُعد از شخصیت او به نظاره نشست تا ما نیز خود را در هماهنگی با آن روحی که همچنان با رجعت‌های مختلف به ظهور می‌آید، جستجو کنیم.
مرحوم نادر طالب‌زاده پدیده خاصی است که باید نسبت به او بسیار اندیشید تا در آینده انقلاب که تنها با سلوکی خاص محقق می‌شود، حاضر گشت. آینده‌ای که از جنس انتظار نسبت به چشم‌اندازی است که ما را در بر گرفته و به سوی ابعادِ متعالی‌تری راهنمایی می‌کند، مشروط بر آن‌که با همان تقوای انتظار یعنی حضوری امروزین ولی در بیکرانه‌های دور، خود را حاضر کنیم و این نیاز به سلوک و تقوای خاصی دارد و از جنس عهدبستن با انقلاب اسلامی و حضرت امام و رهبر معظم انقلاب است. کاری که شهدا در انجام آن موفق بودند.
آنچه عرض شد غیر از سجایای ارزشمندی است که رفقا و آشنایان و دلسوزانِ نسبت به انقلاب از او گفتند و باز همچنان باید گفت. زیرا کسی که او و زندگی و فعالیت‌های او را از ابتدا تا انتها بشناسد تصدیق می‌کند که او یک «نماد» بود و نه یک «شخص».
چگونه می‌توان از وجوه معنوی و قدسی او که در تک‌تکِ کلماتش ظاهر می‌شد، غفلت کرد؟ آیا سیمای او حکایت از روحی زلال و معنوی نمی‌کرد تا ما را بر آن دارد امروز او را فراموش نکنیم؟
«اصغر طاهرزاده»
