نقدهای مهم آقای رسایی به توافقنامه ژنو و بودجه 93

 

 

نقدهای مهم حجت الاسلام والمسلمین رسایی

 

به بودجه 1393 و توافقنامه ژنو

 

آیا مجلس اطلاع دارد؟ آیا مجلس نهم از مفاد non paper که بعد از توافقنامه ژنو، آقای ظریف پای آن را مهر تأیید زده اطلاع دارد؟ نمایندگان محترم خبر دارید که وزارت خارجه در این به اصطلاح «مسیر اجرای اقدام مشترک» دسته گل های جدیدی به آب داده؟ همکاران محترم در حالی می خواهیم درباره بودجه سال آینده تصمیم بگیریم که دولت محترم با توافقنامه ژنو قرار است بخشی از اموال خودمان را در قبال از بین بردن دسترنج ده ساله هسته ای به داخل کشور بازگرداند. راستی این اقدام گداپروری نیست؟ آمریکایی ها به شکل معنی داری تاریخ اولین قسط این پرداخت را 12 بهمن یعنی همزمان با آغاز دهه فجر تعیین کرده اند. آیا انتخاب این روز تصادفی است یا برای تحقیر ملت مقاومی است که 35 سال در برابر زورگویی های آنها سر تعظیم فرود نیاورده؟

یکم: در بودجه سال 93 بودجه شرکت ملی نفت از کل بودجه عمومی دولت بیشتر است. آیا نمی خواهیم به این سؤال پاسخ دهیم که چگونه می شود منابع و مصارف کل دولت در بودجه عمومی از منابع و مصارف یک شرکت دولتی کمتر است. آن هم با یک فاصله نجومی!

دوم: شرکت ملی نفت یک بنگاه اقتصادی است که به برکت نهضت ملی صنعت نفت، ملی اعلام شده است. طبق بند الف تبصره 2 قانون بودجه سال 93 ،‌ دولت این شرکت را سهامی اعلام کرده است! بدون اینکه توضیح دهد بر اساس کدام اصل از اصول قانون اساسی و یا بر اساس کدام مفاد از قانون برنامه پنجم توسعه و یا دیگر اسناد بالادستی بودجه، به این کار مبادرت ورزیده است.

سوم: در بودجه پیش رو، بزرگ ترین بنگاه اقتصادی کشور یعنی همین شرکت سهامی نفت ایران (نه شرکت ملی نفت) از دادن سود سهام به دولت معاف شده است!!! طبق چه منطق حقوقی، اقتصادی، مالی و محاسباتی، سود یک شرکت دولتی متعلق به خودش است و نباید از باب درآمد عمومی، به خزانه واریز شود.

چهارم: بزرگترین بنگاه اقتصادی کشور یعنی همین شرکت سهامی نفت ایران از دادن مالیات، معاف است. مالیات یکی از مصادیق درآمد عمومی است. اگر ما بزرگترین بنگاه اقتصادی کشور را از مالیات معاف کنیم، چگونه می‌توانیم از دیگر بنگاه‌های اقتصادی اشخاص حقیقی و حقوقی، مالیات بگیریم و خزانه به اصطلاح خالی را چگونه می خواهیم پر کنیم؟! چگونه می خواهیم اقتصاد مقاومتی بدون اتکا به نفت را تحقق بخشیم؟

پنجم: وقتی شرکت ملی نفت را سهامی کردیم و از آن مالیات و سود سهام هم نگرفتیم، طبیعی است نیمی از درآمد دولت به این شرکت تعلق خواهد داشت. آیا عادلانه است نیمی از درآمد نفت، متعلق به یک شرکت باشد و نیمی دیگر به کل ملت ایران؟ آیا این است مفهوم عادلانه و بهینه تخصیص منابع!؟ آیا این است مفهوم اعتدال؟

ششم: با مطالب پیش گفته، بدون تردید بند الف تبصره 2 قانون بودجه سال 93 با اصول 52، 53 و 45 قانون اساسی مغایرت دارد. ما سوگند خورده ایم پاسدار قانون اساسی باشیم. رئیس جمهور سوگند خورده است پاسدار اصول قانون اساسی باشد. با این حساب چگونه می توانیم در تدوین بودجه سال آینده، مغایرت با اصول قانون اساسی را حل و فصل کنیم.

هفتم: نفت و گاز و دیگر معادن کشور، طبق اصل 45 قانون اساسی، جزء انفال محسوب می‌شود. ما اکنون به غیر از نفت و گاز، 60 نوع ماده معدنی دیگر داریم. اکنون بیش از 5000 معدن در کشور فعال هستند، کجاست یک ردیف درآمدی به نام انفال منطبق با اصل 45 قانون اساسی در بودجه تقدیمی دولت؟! ردیف درآمدی گاز در بودجه 93 کجاست؟ چرا به این سؤالات که در بودجه 93 مطرح است پاسخ داده نشده؟ چرا دولت در پاسخ به این سؤالات و نقدها، سکوت کرده است؟ پس حقوق شهروندی که یکی از موارد آن ادای حقوق اقتصادی ملت و شفاف سازی است، کجا رفته؟

هشتم: اگر این اشکالات به بودجه وارد است، آیا مجلس وظیفه رفع این اشکالات را ندارد؟ آیا بهتر نیست به جای چانه زنی با دولت در مورد 37 هزار میلیارد تومان طرح عمرانی، در مورد 315 هزار میلیارد تومان درآمد و 292 هزار میلیارد تومان هزینه شرکت ملی نفت بحث کنیم؟!

نهم: موضوع مهم دیگر ارتباط بحث بودجه با توافقنامه بین المللی ژنو است. اشکالات حقوقی و سیاسی توافقنامه ژنو که بنده با علم و یقین، بابت پذیرش اجمالی آن از سوی آقای ظریف و روحانی به ملت ایران تسلیت گفتم، بسیار است اما در اینجا قصد ندارم به این ابعاد بپردازم بلکه سخنم درباره محاسبه آنچه دادیم با آنچه قرار است در اقساط 6 ماهه دریافت کنیم، است که هیچ انطباقی با مفاد اصل 125 قانون اساسی ندارد.

دهم: شاید بتوان بر مفاد مراکز تحقیقاتی و صنعتی مهر پلمب زد اما نمی توان بر دهان منتقدان این توافقنامه پر اشکال و بر قلم رسانه هایی که آن را نقد می کنند، مهر پلمب زد. شاید بتوان بر متن سخنان پشت درهای بسته، مهر پلمب زد و ملتی را نامحرم دانست اما امروز در مجلس نمی توان دریافت و پرداخت های مرتبط با این موضوع را محرمانه دانست و به محضر مردم پاسخ نداد. مگر می شود تراز دو ستونی عملکرد مالی یک رویداد مالی مترتب براقلام میلیاردی فناوری یک کشور را محرمانه تلقی کرد و حسابدهی آن را بدون تصویب در هیچ نهادی، طبقه بندی فوق سری کرد.

یازدهم: درست است که از سوی مشاور عالی رئیس جمهور محترم همه آنهایی که به آقای روحانی رأی نداده اند، افراطی و تندرو فرض می شوند اما نمی توان واقعیت روشن تفاوت و اختلاف آنچه آقای روحانی برای رهبر معظم انقلاب مرقوم داشته را با آنچه در ژنو تصویب شده، ندید و این یعنی ارائه گزارش خلاف واقع به مردم و رهبری انقلاب ! مردم نه آقای عراقچی می شناسند و نه تخت روانچی. مردم خیلی ظریف با رئیس جمهور محترم سخن دارند و آن هم یک کلمه است: در قبال از بین بردن 100 روزه آنچه در طول 10 سال گذشته با زحمت و دادن خون عزیزانمان و دانشمندانمان به دست آورده ایم و امروز به نماد غیرت و عزت و استقلال کشورمان تبدیل شده، چه برای اقتصاد کشورمان به دست می آوریم؟ آنچه در طول سال آینده قرار است از اموال خودمان به دست بیاوریم در کجای بودجه دیده شده؟

دوازدهم: بلاتکلیف ماندن حدود 96 میلیارد دلار از قطره چکانده شده 4 میلیارد دلار از مجموع 100 میلیارد دلار اموال خودمان که نه مسئولین نفتی، نه مسئولین بانک مرکزی و نه مسئولین خزانه داری کل کشور در چگونگی تقویم آنها هیچ اطلاع رسانی نکرده و نمی کنند و اساسا خبری ندارند، به عهده کیست؟ آقای ظریف که در حافظه سیاسی 100 روزه این دولت، وزیر خندانی است که وقتی فرزندان این مرز و بوم در جبهه های جنگ به شهادت می رسیدند و هزینه می دادند، از دوره دبیرستان تا همین چند سال قبل یعنی نزدیک به نیم قرن در آمریکا زندگی کرده و بزرگ شده و با جان کری و جان بلتون و بی جان های دیگر آمریکایی رفیق شده و قهوه خورده، ‌قرار است با این توافقنامه های غیر حقوقی و چند پهلو، حق این مردم را بستاند؟ آیا با این لبخندها درآمد بودجه سال 93 تحقق پیدا خواهد کرد و مشکلات مالی کشور و اقتصادی مردم حل خواهد شد و تحریم ها برداشته می شود؟

سیزدهم: 35 سال پیش یک عنصر اصلاح طلب آمریکایی که امروز به دلیل مشارکت در کودتای سال88 در زندان است به نام بهزاد نبوی با الحاق ده ها سند توافقی که مجلس وقت از مفاد هیچ کدامشان خبر نداشت، چنان بلایی سر بیانیه الجزایر آورد که امروز به کلاف سردرگم دو دعوای B61 و MFS در دادگاه لاهه تبدیل شده است. نمایندگان محترم! قرار است در تاریخ نام مجلس نهم نیز مانند آن مجلس ثبت شود تا عملکرد محمدجواد ظریف خدای ناکرده به سرنوشت بیانیه الجزایر مبتلا شود؟

چهاردهم: آیا در بودجه سال بعد برای سبد کالا شامل 2 کیلوگرم روغن نباتی مایع، 10 کیلوگرم برنج غیر ایرانی، 4 کیلوگرم گوشت مرغ ترکیه ای، 800 گرم پنیر بسته‌بندی (uf) و یک کیلو و 800 گرم تخم مرغ فکری شده؟ پیش از این وقتی پول یارانه به حساب شخصی مردم واریز می شد و مردم با مدیریت خود، یارانه شان را خرج می کردند، آقایان نام گداپروری بر آن می نهادند، آیا الان که قرار است کوپن فروشی شایع شود و در کنار تفکر کوپنیسم، دلال ها نیز سبز شوند و دلالیسم هم رونق بگیرد،‌ گداپروری نام ندارد؟ امسال در حالی که گفته می شد خزانه خالی است، 150 هزار میلیارد تومان برای تهیه سبد کالا در نظر گرفته شد. راستی اگر خزانه خالی بود، این 150 هزار میلیارد تومان از کجا آمده و اگر خالی نیست که نیست، چرا دو بار در حالی که تیم مذاکره کننده هسته ای، پشت میز مذاکره بود و چشم های نگران مردم در انتظار تصمیم دولت درباره چرخیدن چرخه هسته ای و چرخ کارخانه ها بود، از خزانه خالی سخن گفتید تا مردم را قانع کنید برخلاف شعاری که دادیدکه اگر می خواهید چرخ زندگی تان بچرخد، چرخ هسته ای نباید بچرخد.

پانزدهم: یکی از درآمدهای سال آینده، یک مشت دلاری است که آمریکایی ها در قبال تحقیر کشور و نابود کردن زحمات ده ساله به صورت قطره چکانی در اختیارمان قرار دهند. ما می دانیم چقدر دریافت می کنیم اما نمی دانیم چقدر قرار است هزینه بدهیم؟ آیا مجلس اطلاع دارد؟ آیا مجلس نهم از مفاد non paper که بعد از توافقنامه ژنو، آقای ظریف پای آن را مهر تأیید زده اطلاع دارد؟ نمایندگان محترم خبر دارید که وزارت خارجه در این به اصطلاح «مسیر اجرای اقدام مشترک» دسته گل های جدیدی به آب داده؟ همکاران محترم در حالی می خواهیم درباره بودجه سال آینده تصمیم بگیریم که دولت محترم با توافقنامه ژنو قرار است بخشی از اموال خودمان را در قبال از بین بردن دسترنج ده ساله هسته ای به داخل کشور بازگرداند. راستی این اقدام گداپروری نیست؟ آمریکایی ها به شکل معنی داری تاریخ اولین قسط این پرداخت را 12 بهمن یعنی همزمان با آغاز دهه فجر تعیین کرده اند. آیا انتخاب این روز تصادفی است یا برای تحقیر ملت مقاومی است که 35 سال در برابر زورگویی های آنها سر تعظیم فرود نیاورده؟ ملت ایران اما تحقیر نمی شود ولی امیدواریم دولت محترم هم با اتخاذ سیاست اقتصاد مقاومتی و نگاه به ظرفیت های درونی، راه تحقیر بر خود را ببندد و اجازه ندهد که یانکی هایی که سال ها حقوق ملت ها را نقض کرده اند، سیاست تحریم و تحقیر را به شکل نوین آن اجرا کنند.

شانزدهم: بودجه در حال تصویب است در حالی که بر اساس تعهدات جدیدی که در non paper برای اجرایی کردن توافقنامه ژنو داده ایم و بنا بر آنچه معاون آقای ظریف آن را حدود 9 صفحه اعلام کرده است، بسیار بدتر از اصل توافقنامه ژنو است و به همین دلیل حاضر به انتشار آن نیستند. این تعهدات قطعا در نحوه اجرای بودجه سال بعد موثر است و مجلس بدون اطلاع از مفاد این توافقنامه های بین المللی که تاثیر مستقیم بر اقتصاد کشورمان دارد، نمی تواند اظهار نظر عالمانه ای کند.

هفدهم: دولت حتی حاضر به ارائه اطلاعات به نمایندگان مجلس نیست. سخنگوی آقای ظریف در برابر انتقاد و مطالبه 150 نماینده برای در اختیار گذاشتن متن توافق جدیدی که عقب نشینی های جدیدی در آن صورت گرفته، می گوید که متن در اختیار جناب آقای لاریجانی است. آقای لاریجانی اما قطعا چنین سیاستی که وزارت خارجه همه مسئولیت را متوجه رئیس مجلس کند را قبول ندارد و در صورت مطالبه نمایندگان که صورت گرفته، دولت را پاسخگوی مجلس می داند بویژه که آقای ظریف، رأی اعتمادش را فقط از یک نماینده نگرفته که خود را پاسخگوی ایشان بداند.