«یک پرسش و پاسخ کوتاه و جالب»
سوال: من به نظرم میاد وقتی که می میریم و به آن دنیا منتقل می شویم، قاعدتا نباید آنجا وحشتناک باشه و باید ما رو تحویل بگیرند. آخه ببینید یک بچه کوچیک که از دنیای قبلی خودش که رحم مادرش است وقتی پا به این دنیا میگذارد چقدر پدر و مادر و اطرافیانش تحویلش می گیرند و بهش توجه می کنند و در آغوشش می گیرند و همه نیازهایش رو برآورده می کنند. حالا چرا نباید فکر کنم که ما هم وقتی رفتیم آن دنیا خوب تحویلمان بگیرند؟!
پاسخ استاد اصغر طاهرزاده:
«راه های عشق به عبادت و نتایج آن»
«رهنمودهای سلوکی و اخلاقی- جلسة سیزدهم - ۱۳۹۹/09/۲۴»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«معنی حقیقی یاد خدا در احیای ابدیت»
«رهنمودهای سلوکی و اخلاقی- جلسة دهم - ۱۳۹۹/۰۷/05»
«استاد اصغر طاهرزاده»
سلام استاد بزرگوار:
این روزهای خوب ماه رمضان هر جا که می‌نشینی از تلویزیون گرفته تا منبر علما، همه از رحمت واسعه الهی و توبه پذیر بودن پروردگار صحبت می‌کنند و داستان و احادیثی از توبه و تحول های درونی گنهکاران نقل می‌کنند که به حق هم درسته و امیدوار کننده. ولی استاد عزیز تو همه این حکایات و احادیث فردی که بهش رحم شده و توبه کرده با محیط مذهبی و ادعیه و ائمه بیگانه بوده و بنا بر صفای ذاتی و مصلحت الهی متحول شدند و خدا هم برای کسی که برگشته سنگ تمام میگذارد.
اما من و امثال من چه کنیم که از بچگی فرائض دینی رو به جا می آوردم و جلسات دینی را شرکت می‌کردم و از بچگی سر سفره اهل بیت (َع) بودیم، نمک خوردیم و نمکدان شکستیم. درست است که ظاهرا آدم خوبی هستم و نماز می خوانم و روزه می گیرم و زیارت می روم و خلاصه عمل کردنم خوب است ولی گناه نکردنم خوب نیست! لغزش زیاد داشته ام. چطور می توانم جبران کنم؟ مردم زشتی و پلیدی ام را نمی‌بینند فکر می‌کنند من آدم حسابی‌ام. می‌ترسم وقتی با باطنم آشنا بشوند آبروی امام حسین (ع) و بچه مذهبی ها را ببرم. من میدانم من تو زرد از آب درآمدم و بقیه بچه مذهبی‌ها اینطوری نیستند و نمی‌خواهم باعث بی آبرویی و بدبینی بقیه بشم. استاد دست و دلم دیگه به توبه، نماز و دعا خوندن و زیارت رفتن نمی‌رود؛ همه اش فکر می‌کنم دارم خدا را مسخره می‌کنم با این کارم. استاد عیب نماز خوندن من چی بوده که «تنهی عن الفحشا و المنکر» نشد؟ چه کنم که خدا رسوام نکنه و باعث بی آبرویی بقیه نشم؟
پاسخ استاد اصغر طاهرزاده:
«با دعا در آغوش خدا»
«قسمت اول»
«شرحی بر مناجات تائبین»
«استاد اصغر طاهرزاده»
باسمه تعالی
در شرایطی که جهان مدرن هر روز بیشتر از روز قبل با بحران های بیشتری بشریت را روبه رو می امکان عبور و ، کند و به جهت غفلت از حقایق قدسیِ عالم درمان از آن بحران انسان ، ها برایش نمانده است ها بیش از پیش به جهت ذات خداجوی شان متوجه ی دعا و اُنس با خداوند گشته اند و در این راستا اگر در مسیر اُنس با پروردگار عالم از راه مقابل انسان های صحیحی که اولیاء معصوم ها گذارده اند، غفلت شود، عوامِ جامعه ی اسلامی با پیشنهادهای غیر عالمانه و بعضاً مَن درآوردی، طلبِ اُنس با خدایِ مردم را به مسیرهایی می کشانند که نتیجه ی اصلی آن که گشوده شدن راه رجوع به خداوند است، به میان نمی آید. حال با توجه به نکته ی فوق یعنی جواب گوییِ صحیح به طلب مردم نسبت به دعا، لازم می آید تا با رجوع به ادعیه و مناجات
«رابطة ما با خداوند، مطابق رابطة بودن ما با او»
«تفسیر سورة جاثیه - جلسة نوزدهم - ۱۳۹۸/۱۱/۱۹»
«استاد اصغر طاهرزاده»
«یاداشت پروفسور فرامرز رفیع‌پور دربارة سردار شهید حاج قاسم سلیمانی»
«سلیمانی را کسی می‌تواند درک کند که عاشق خدا باشد و نه فقط آماده‌ی دادن جان خود برای خدا، بلکه سخت مشتاق باشد و در عمل بر آن اصرار داشته و شجاعت آن را نیز داشته باشد.
این بالاترین درجه‌ی عرفان عملی است و این یک معیار برای سنجیدن خود ماست.
امثال سلیمانی را هنوز می‌توان در بین رزمندگان جان‌برکف ما یافت. اما دنیاپرستان داخلی و مخصوصا خارجی کجا می‌توانند این را ادراک کنند؟! و باز این یک معیار مهم پیشرفت ایران است.
«امام حسین (ع) و راه آیندة ما»
(قسمت اول)
«۹ شهریور ۱۳۹۸»
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
۱. با سیطره‌ی اُمویان بر جهان اسلام، آن‌چنان سطحی‌نگری و تنگ‌نظری بر روح و روان جامعه حاکم گشت که سیره و اخلاقِ مقدس‌ترین افراد نادیده گرفته شد. امام حسین (ع) در چنین فضایی، با استقبال از شهادتی که رجحان حریّت بود بر ذلت و رجحان قدسیت بود بر تحجر و ظاهرگرایی، راهی را گشودند و تاریخی را به میان آورند که حضرت سجاد (ع) توانستند در بستر آن تاریخ، محبتِ از دست‌رفته را به جامعه متذکر شوند و فرهنگ خاصی را در نسبت انسان با خدا در دعای «مکارم الاخلاق» به جامعه‌ی اسلامی برگردانند. (۱)
راه آینده‌ی ما آن است که
«راههای انس با خدا از طریق رعایت احکام الهی»
«محبت به خدا مبنای محبت به خلق»
«بغض به دشمنان حق در بستر عشق به حق»
ما اعتقاد به ارحم‌الراحمینی خدا داریم. پس هر چیزی که ما نیاز داریم خدا بدون سؤال و جواب در اختیار ما قرار می‌دهد! حتی اگر خودمان به نیاز آن چیز توجه نداشته باشیم. اینطور نیست؟ اگه خدا آن را به ما ندهد به ما ظلم کرده که ما ابداً به این اعتقاد نداریم. حالا با توجه به اینها پس ما چرا باید برای خودمان و یا حتی دیگران دعا کنیم؟ یعنی اگه ما دعا بکنیم و صلاح مان در آن نباشد یا باشد و ما دعا نکنیم خدا از ما دریغ می کند؟ پس علم و حکمت و عدل و ارحم‌الراحمینی خدا چی می شود؟
پاسخ استاد اصغر طاهزاده:
15 پرسش معرفتی از استاد طاهرزاده
1. میزان علم و قدرت خداوند متعال در این دنیا تا چه اندازه‌ای است؟
با توجه به این‌که تمام مخلوقات پرتو وجود حضرت حق‌اند و همین‌که او به خود علم دارد، به همه‌ی مخلوقات عالم است و همه در قبضه‌ی قدرت اوست. میزان علم و قدرت خداوند مطلق و نامحدود است.
2. میزان تاثیر وجود خدا در زندگی مادی بشر کجاست؟
عالم ماده نیز جزو مخلوقات حضرت حق است و تأثیر خداوند در عالم ماده تامّ و تمام است، منتها خودش خواسته تا انسان‌ها با اختیار خودشان سرنوشت خود را در نظام الهی شکل دهند.
