برکات دعا
ما اعتقاد به ارحم‌الراحمینی خدا داریم. پس هر چیزی که ما نیاز داریم خدا بدون سؤال و جواب در اختیار ما قرار می‌دهد! حتی اگر خودمان به نیاز آن چیز توجه نداشته باشیم. اینطور نیست؟ اگه خدا آن را به ما ندهد به ما ظلم کرده که ما ابداً به این اعتقاد نداریم. حالا با توجه به اینها پس ما چرا باید برای خودمان و یا حتی دیگران دعا کنیم؟ یعنی اگه ما دعا بکنیم و صلاح مان در آن نباشد یا باشد و ما دعا نکنیم خدا از ما دریغ می کند؟ پس علم و حکمت و عدل و ارحم‌الراحمینی خدا چی می شود؟
پاسخ استاد اصغر طاهزاده:
دعا ابعاد گوناگون و برکات متکثری دارد. در دعا ظرفیت لازم جهت نظر حق به دعاکننده فراهم می‌شود و زمینه‌ی رحمتی که باید به بنده‌اش بنماید، پیش می‌آید. در دعا انسان نیاز خود را اظهار می‌کند تا رحمت پروردگار متناسب با نیاز انسان به انسان داده شود. در دعا راه‌های اُنس عبد به ربّ که هزاران راهِ پنهانی است، یک به یک گشوده می‌شود. چه بگویم از برکات دعا!!
«تو پای به راه در نِه و هیچ مپرس خودْ راه بگویدت که چون باید کرد».
«حلوای تنتنانی تا نخوری ندانی».
چشیدنی است و نه شنیدنی، ما چه می‌دانیم که اولیاء الهی در ادعیه چه غوغایی بین خود و پروردگار خود به میان می‌آورند.
«آن‌قدر هست که بانک جرسی می‌آید».
بانک جرس همان «مناجات شعبانیه» و یا «خمسه عشر» است.
