«یک پرسش و پاسخ کوتاه و جالب»
سوال: من به نظرم میاد وقتی که می میریم و به آن دنیا منتقل می شویم، قاعدتا نباید آنجا وحشتناک باشه و باید ما رو تحویل بگیرند. آخه ببینید یک بچه کوچیک که از دنیای قبلی خودش که رحم مادرش است وقتی پا به این دنیا میگذارد چقدر پدر و مادر و اطرافیانش تحویلش می گیرند و بهش توجه می کنند و در آغوشش می گیرند و همه نیازهایش رو برآورده می کنند. حالا چرا نباید فکر کنم که ما هم وقتی رفتیم آن دنیا خوب تحویلمان بگیرند؟!
پاسخ استاد اصغر طاهرزاده:
«شفاعت در قیامت»
«شرح کتاب معاد بازگشت به جدی ترین زندگی» - چهار جلسه»
«استاد اصغر طاهرزاده»
اما حکمت این که شرک را نمى آمرزد، این است که عالم خلقت که سراپایش رحمت خدا است، اساسش عبودیت خلق و ربوبیت خداى تعالى است، همچنان که خود خداى تعالى فرمود:
«و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»
و معلوم است که با شرک دیگر عبودیتى نیست.
و اما اینکه سایر گناهان و نافرمانیهاى کمتر از شرک را مى آمرزد از دو راه و وسیله است،
راه اول: شفاعت کسانى که خداوند براى آنها منزلت شفاعت را قرار داده است، از انبیا و اولیا و ملائکه.
راه دوم: به واسطه اعمال صالحه خود افراد گناهکار، چون اعمال صالحه گناهان را عفو مى کند، و شفاعت شفیعان نیز براى این است همانطور که در دنیا واسطه به کمال رسیدن بندگان بودند در آخرت نیز واسطه باشند همچنانکه خودش فرموده که شفاعت آنان را مى پذیرد، و در حدیثى رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله) فرمود:
«اهل المعروف فى الدنیا هم اهل المعروف فى الاخرة»
کسانى که در دنیا واسطه در خیر و برکت بودند، در آخرت نیز دستگیرى از گنه کاران را به آنان واگذار مى کنند»
و اما توبه:
گناهان در برابر خداى عظیم کبیره اند و نسبت به یکدیگر بعضى صغیره و برخى کبیره مى باشند
مساله بزرگى گناه امرى است اضافى و معنایى است که جز با مقایسه با کوچک تر از خودش تحقق نمى یابد، و از همین کلمه است که استفاده مى شود در شرع گناهانى دیگر هست که از آن نهى نیز شده، ولى صغیره اند. بنابراین از آیه شریفه دو چیز استفاده مى شود:
اول اینکه گناهان دو نوعند: صغیره و کبیره،
دوم اینکه گناهانى که طبق آیه شریفه خدا از آن مى گذرد به دلیل مقابله، گناهان صغیره است.
