«ملکوتی که به ملکوت پیوست»
«یادداشت شاگرد در سوگ استاد حسن زاده آملی»
«استاد اصغر طاهرزاده»
بسم الله الرحمن الرحیم
ما هیچ‌وقت در کلام او جز تشعشعات انوار ملکوتی نمی‌یافتیم. حقیقتاً ملکوتی بود که به زمین آمده بود تا مزه ملکوتی‌بودن انسان را به مخاطبانش بچشاند و برای همیشه نشان دهد چگونه می‌شود در غوغای متلاطم رضاخان و پسر او، سیطره ملکوتی خود را با روش خاصی که روش او بود عالمگیر کند تا حقیقت گم نشود. اساساً روحی بود که بر زمین مجسم شده بود به همان معنایی که عشق نبود، سلطانِ عشق بود و همراه با جناب مولوی باید در مورد او گفت:
