آداب پیامبر اکرم (ص) در خوردنیها و آشامیدنى ها (قسمت اول)
«آداب پیامبر اکرم (ص) در خوردنیها و آشامیدنی ها»
«قسمت اول»
و در امالى صدوق از عیص بن قاسم روایت شده که گفت: خدمت حضرت صادق (علیه السلام) عرض کردم حدیثى از پدرت روایت شده که فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله) از نان گندم سیر نشد، آیا این روایت صحیح است. فرمود: نه، زیرا رسول خدا (صلى الله علیه و آله) اصلا نان گندم نخورد، و از نان جو هم یک شکم سیر نخورد.
و در کتاب دعوات قطب روایت شده که رسول خدا (صلى الله علیه و آله) در حال تکیه غذا نخورد مگر یک مرتبه که آن هم نشست و از در معذرت گفت: بار الها من بنده و رسول توام.
و در کافى به سند خود از زید شحام از ابى عبدالله (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: رسول خدا از روزى که خداوند او را به نبوت مبعوث کرد و تا روزى که از دنیا رفت در حال تکیه غذا نخورد، بلکه مانند بردگان غذا میل مى فرمود و مانند آنها مى نشست، پرسیدم چرا؟ فرمود: براى اظهار کوچکى و تواضع در برابر خداى عزوجل.
و در آن کتاب به سند خود از جابر از ابى جعفر (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) مثل بنده ها غذا می خورد، و مثل آنها بر روى زمین مى نشست و غذا مى خورد، و روى زمین مى خوابید.
و در کتاب احیاء العلوم مى گوید: رسول خدا (صلى الله علیه و آله) وقتى براى خوردن مى نشست بین دو زانو و دو قدم خود را جمع مى کرد، همانطورى که نمازگزارمى نشیند، الا اینکه یکى از زانوها و قدمها را روى زانو و قدم دیگر مى گذاشت، و مى فرمود: من بنده اى هستم و لذا مثل بنده ها غذا مى خورم و مثل آنان مى نشینم.
و صفوانى در کتاب التعریف از على (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله) وقتى بر سر سفره غذا مى نشست مثل بنده اى مى نشست ، و بر ران چپ خود تکیه مى کرد.
و در کتاب مکارم از ابن عباس نقل مى کند که گفت: رسول خدا (صلى الله علیه و آله) روى زمین مى نشست و گوسفندان را بین دو پاى خود گذاشته شیر آنها را مى دوشید و اگر غلامى از آن حضرت دعوت مى کرد مى پذیرفت.
و در محاسن به سند خود از حماد بن عثمان از ابى عبدالله (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله) وقتى غذا میل مى فرمود انگشتان خود را مى لیسید.
و در احتجاج از کتاب موالید الصادقین نقل کرده که گفته است : رسول خدا (صلى الله علیه و آله) از تمامى انواع غذاها میل مى فرمود، و هر چه را که خدا حلال کرده، با اهل بیت و خدمتگذاران خود و هر وقت که ایشان مى خوردند مى خورد، و هم چنین با کسى از مسلمانان که او را دعوت مى کرد هم غذا مى شد، هر چه آنان مى خوردند مى خورد و روى هر چیزى (مقصود سفره و خوان و امثال آن است) مى خوردند مى خورد مگر اینکه براى آنها میهمانى مى رسید که در این صورت با آن میهمان غذا میل مى فرمود و از هر غذائى، بیشتر آن را دوست مى داشت که شرکت کنندگان در آن بیشتر باشند.
«تفسیر المیزان علامه طباطبایی / جلد ششم / بحث روایی انتهای سوره مائده»
ابوالفضل سجادی