و چه مرگی زیبا تر از شهادت!
خدایا... ای مهربان ترین... و ای بخشنده ترین... ای آفریدگار مهربان من...
به درگاهت اعتراف می کنم که...
خدای من...
عمری زندگی ام را به خودم سپردی... به من قدرت انتخاب دادی... راه نشانم دادی...
اما... اما خدای من...
من... گاه گناه کردم... گاه به بیراهه زدم... گاه تو، معبود عزیزم را ناراحت کردم...
و گاه وجود و حضورت را فراموش کردم...
زندگی ام...
تا آن را به تو سپرده بودم، خوب بود و وقتی تو را فراموش کردم،
آری... تنها زنده بودم اما هیچگاه زندگی نکردم.
زنده بودن هم زیبا بود اما نه به زیبایی زندگی کردن...
اما... پروردگارم... من با کوله باری از گناه، به فضل و بخشش تو امید دارم.
معبودا...
مرگم در دستان توست... چرا که همه ی وجودم از آن توست...
خدایا... مرا زیبا بمیران... و مرا پاکیزه بپذیر.
خدایا...
چه مرگی زیباتر از شهادت و چه مردنی پاک تر از آن؟؟؟
خدایا...
به راستی هر که شهید نشود، لا جرم خواهد مرد...
معبود من... من را لیاقت شهادت و دیدار شهدا عطا فرما و مرگ من را شهادت قرار ده...
و چه مرگی زیبا تر از شهادت در راه تو... که از هر بهشتی زیبا تر است.
و چه کوچک است دنیا...
«اللهم ارزقنا توفیق شهادت فی سبیلک»
خورشید